Het is buiten grauw en er waait een ijzige wind. Bij veel organisaties is het weer de tijd van de jaarlijkse beoordelingen en salarisverhogingen. Zoals de seizoenen komen en gaan, heeft HR ook een terugkerend patroon.

Na een jaar hard werken, wordt binnen veel organisaties bepaald óf en hoeveel salaris de medewerker er structureel bij gaat krijgen. Voor veel mensen is dit de normaalste zaak van de wereld. Naast dat we wellicht een dertiende maand of een winstuitkering ontvangen willen we er ook op de lange termijn “op vooruit gaan”. Je hebt je per slot van rekening een jaar lang ingezet, geschitterd, ontwikkeling doorgemaakt en het goede voorbeeld gegeven aan collega’s.

Op het moment dat je bedrijf (om wat voor reden dan ook) wat minder wil of kan spenderen aan structurele loonkosten is daar een probleem. Die tegenvallende cijfers en hoge kosten zijn immers niet jouw schuld. Jij weet wat je waard bent en je verwacht (financiële) erkenning die dit bevestigt. Helaas loopt dergelijke verwachting vaak uit op een teleurstelling. In veel gevallen wordt een beloning namelijk gezien als de enige vorm van waardering terwijl dit natuurlijk niet zo is. Financiële beloning is één vorm van waardering. Naast dat een financiële beloning an sich vaak niet genoeg is, is het toch vervelend als de mate waarin je je gewaardeerd voelt af moet hangen van een salarisverhoging (zeker als deze uitblijft). Daarbij weten we ook al lang dat werknemers over het algemeen niet harder gaan lopen van meer geld. Waarom dan gewenst gedrag belonen met een financiële prikkel? Natuurlijk zijn er situaties denkbaar dat een loonsverhoging op zijn plaats is maar daar gaat het even niet om.

Lieve HR professional, directeur, teamleider, ondernemer of lijnmanager. Doe ons en jezelf één plezier en koppel de structurele salarisverhoging los van het beoordelingsgesprek en laat bevordering een moment zijn waarin een medewerker de waardering voelt die hij/zij verdient.